Ontdek onze collectie online

De beroemde beeldhouwer Aristide Maillol (1861-1944) zei dat het zijn taak was om vijf vormen in één nieuwe vorm samen te vatten. De tentoonstelling Eigen+beeld doet precies het tegenovergestelde, door vijf beeldbepalende aspecten van de moderne beeldhouwkunst te scheiden. Het Hildebrandmonument (1947) van Rijksakademie professor Jan Bronner (1881-1972) is de schakel met alle vijf aspecten, waar opnieuw Bronners bewondering voor Maillol wordt getoond. Jan Bronner was een sleutelfiguur en pionier in de Nederlandse beeldhouwkunst, en was als hoogleraar aan de Rijksakademie tussen 1914 en 1947 docent van tientallen Nederlandse beeldhouwers. Als je langs de Hildebrand-beelden kijkt, zie je consequent een andere thematische opstelling. Helemaal links is er het thema over monumenten en beelden in de openbare ruimte; Bronners beelden staan buiten, rond een ommuurde vijver, in de Haarlemmer Hout in Haarlem. Daarnaast presenteert het tweede thema beelden die getuigen van invloeden tot ver buiten de Nederlandse grenzen. Bronner was altijd erg geïnteresseerd in Franse gotiek en kunst uit Azië (zie de versiering van Teun de Jager). Dan het thema van de menselijke figuur, drie, die Bronner briljant heeft gevormd om zijn eigen eigenzinnige wil te bevredigen. Het vierde thema, abstractie, de keynote van Bronners figuratie, werd uitgewerkt in zijn aforisme Sculpture = architecture, architecture = Sculpture. Het vijfde thema, conceptualisme, wordt uiterst rechts van de zaal gezien - iets wat Bronner onderzocht in het meesterlijke Diakenhuismannetje. Als een figuur die is opgebouwd uit ongelooflijk sterk fantasierijke vormen, zegt het niet alleen iets over het lichaam, maar juist over beeldhouwkunst als medium.